آیا بیدو، جی.پی.اس را به زانو در میآورد؟
تاریخ انتشار: ۸ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۸۹۳۹۲
غزال زیاری: طبق گزارش منتشره در وال استریت ژورنال، GPS ، پنجاه سال بعد از طراحی و تائید توسط وزارت دفاع ایالات متحده امریکا (DOD)، حالا در معرض خطری جدی قرار دارد. GPS تا پیش از این بهترین و شناخته شدهترین سرویس مکانیابی استاندارد دنیا بود ولی حالا این جایگاه به شدت در خطر است.
در مقاله اخیری که توسط مرکز علوم و امور بینالمللی بلفر در هاروارد منتشر شده، سارا سووال، معاون اجرایی مسائل استراتژیک در IQT و تایلر وندنبورگ و کاج مالدن، از بیدو بهعنوان دشمن آتی GPS نام برده و تیتر زدهاند: "بیدوی (BeiDou)چین: ابعاد جدید رقابت قدرت بزرگ".
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ارزیابی برتریهای فنی بیدو که توسط سووال انجام گردید، با حمایت حیرتانگیزی از سوی یک هیئت مشاور دولتی در مورد GPS روبرو شده است. این هیئت یادآور شده که در حال حاضر قابلیتهای جی.پی.اس به طرز قابل توجهی کمتر از بیدوی چین است و خواهان آن شده تا دولت وارد عمل شده و اقتدار آمریکا دراین زمینه را بازیابی کند.
مزیتهای بیدو نسبت به رقیب آمریکاییسرویس مکانیابی بیدو، جدیدتر است و بیش از هرسیستم دیگری ماهواره دارد و تعداد ایستگاههای نظارتی آن در سراسر دنیا، بیش از ده برابر جی.پی.اس است. در نتیجه دقت بیدو، در بسیاری از مناطق از جمله کشورهای در حال توسعه، بالاتر از همتای آمریکاییاش است.
سووال به این نکته اشاره کرده که در صورتی که بیدو، دقیقترین دادههای موقعیتیابی، ناوبری و زمانبندی دادهها (PNT) را در دنیا فراهم کند، چین احتمالا قادر خواهد بود تا بر اقتصاد کشورهای دیگر تاثیر گذاشته و بر این نکته تاکید کند که این تنها یک مثال از شیوه جدیدی از رقابت قدرت است که در آن آمریکا حرف چندانی برای گفتن نخواهد داشت.
چین در حال تامین اطلاعات برتر PNT برای تقویت قدرت دیپلماتیک، اقتصادی و نظامی خود است و آمریکا نمیتواند به راحتی اقتدارش در این حوزه دیرینه را واگذار کند.
بیدو جدیدتر و پیشرفتهتر از دیگر GNSS (سیستم ماهواره ای ناوبری جهانی) هاست و این کار را برای چین در راستای متقاعد کردن ملتهای دیگر برای استفاده از سیگنالهای بیدو و خرید تجهیزات تخصصی آسانتر خواهد کرد. به ویژه در شرایطی که خرید تجهیزات از چین، به اقتصاد آمریکا و موقعیت آن به عنوان پیشگام فناوری GNSS ضربهای کاری میزند.
ترس از راهاندازی و نظارتهای اخیردر اواسط ماه می سال ۲۰۲۳، چین آخرین ماهواره بیدو را به فضا پرتاب کرد تا تعداد ماهوارههای بیدو به ۵۶ عدد برسد؛ تقریبا ۲ برابر ۳۱ ماهواره GPS.
آخرین ماهواره بیدو، دارای ویژگی پیامرسانی دو طرفه است؛ ویژگیای که GPS از آن بیبهره است. این عموما در چین در دسترس است و به تراشههای خاصی نیاز دارد که به شکل گسترده در بازار مصرفکنندگان در دسترس نیست. این به کاربران این امکان را میدهد تا در مناطقی که پوششدهی شبکه موبایل وجود ندارد، پیغامهای کوتاهی ارسال کرده و در عین حال میتوان از آن برای عملیات جستجو و نجات نیز بهره برد.
در گزارش CNBC به ین نکته اشاره شده که این نگرانی وجود دارد که سیستم بیدو به عنوان یک دستگاه نظارتی مورد استفاده قرار بگیرد. چرا که ویژگی پیامرسانی دو طرفه، موقعیت مکانی کاربر و همچنین دیگر انواع دادهها را نیز فاش میکند.
بیشتر بخوانید:
آنچه تا امروز دیده نشده بود / شاهکار جدید جیمز وب در مشتری/ عکس چهرههای عجیبی که یک قرن پیش از آدم فضاییها کشیدهاند / عکسبه علاوه، با افزایش تعداد اپلیکیشنهای موبایلها و افزایش وسایلنقلیه خودرانی که از سیستم بیدو استفاده میکنند، اطلاعات و دادههای کاربران بیشتری انتقال خواهد یافت.
در این میان، ارتش آمریکا نیز درحال ارتقای GPS با ماهوارههای مدرنتری است که برای دادن مختصات دقیقتر به دستگاههای غیرنظامی در فضاهای سرپوشیده و صعبالعبور طراحی شدهاند. در هر حال بعید به نظر میرسد که تا چند سال آینده، نسل بعدی سرویس جی.پی.اس در اختیار غیرنظامیان قرار بگیرد.
این درحالی است که GPS پیشگام صنعت PNT بود که امکان دسترسی به یک سیستم جدید و رایگان را برای غیرنظامیان فراهم میکرد. این سیستم در ابتدا برای وزات دفاع آمریکا طراحی شد بود ولی بعدها به یک زیرساخت مهم جهانی مبدل شد که زیربنای بخش وسیعی از اقتصاد آمریکا به شمار میرود.
دیگر رقبای جی.پی.اس و بیدوعلاوه بر GPS و بیدو، دو سیستم ماهوارهای ناوبری جهانی (GNSS) دیگر نیز وجود دارند: Glonass روسیه و گالیله اتحادیه اروپا و البته نباید سیستمهای منطقهای ژاپن (QZSS) و هند (NavIc) را نیز فراموش کرد.
بیدو در ابتدا یک شبکه منطقهای کوچک با گیرندههای ضعیف و تعداد محدودی کاربر غیرنظامی بود که کارش را در سال ۲۰۰۰با ارسال دو ماهواره به فضا آغاز کرد ولی از آن زمان تاکنون پیشرفتهای چشمگیری داشته و در حال حاضر بیش از سی ایستگاه نظارت دقیق دارد و مدعی است که مکان کاربران را با چند سانتی متر اختلاف مشخص میکند و درعین حال قابلیتهای شایان توجهی در زمینه برقراری ارتباط دوطرفه را نیز داراست.
هم بیدو و هم GPS، مزایای غیرنظامی متعددی نیز دارند که فراتر از انتظارات اصلی سیستمها گسترش یافتهاند. از جمله آنها میتوان به رانندگان اوبر اشاره کرد که معمولا برای یافتن مسافران به دادههای GNSS موبایلهایشان اتکا میکنند و یا کشاورزان که با بهرهگیری از برنامههای مبتنی بر جی.پی.اس به برنامهریزی مزرعه، نقشهبرداری میدانی، نمونهبرداری و اقدامات دیگر میپردازند. به گفته دانا گووارد، رئیس بنیاد ناوبری و زمانبندی انعطافپذیر، GPS ابزار بیصدا نامیده میشود؛ چرا که از سیگنالهای آن تقریبا در هر نوع فناوری استفاده میگردد.
نیمنگاهی به آیندهGPS، موشکها، کشتیها و نیروهای آمریکایی را از طریق فرکانسهای نظامی امنی که از سیگنالهای غیرنظامی مجزاست، هدایت میکند. تسلط GPS در دنیا و در گذشته به نحوی بود که حتی ارتشهای رقیب هم از این تکنولوژی تحت کنترل پنتاگون بهره میبردند.
ارتش آمریکا مدتهاست قصد دارد تا جی.پی.اس را با ناوگانی از ماهوارههای مدرن و قابل ارتقا که مختصات دقیقتری را با تداخل کمتری ارائه میدهند، ارتقا دهد. ماهوارههای جدیدتر قرار است تا دادهها را طریق فرکانس جدیدی به نام L۵ در اختیار کاربران غیرنظامی قرار دهند.
نیروی فضایی بعد از کمی تاخیر حالا هفده ماهواره مجهز به L۵ را در مدار قرار داده ولی هنوز نتوانسته به تعداد مدنظر ۲۴ ماهواره موردنیاز برای برخورداری از یک سیستم قابل اتکا دست بیابد. برخی از این ماهوارهها در حال حاضر در کلورادو ساخته شدهاند و در انتظار تامین بودجه برای پرتاب هستند. نیروی فضایی در بیانیهای اعلام کرده که جی.پی.اس همچنان به تعیین استانداردهای طلایی برای دستیابی به اهدافش ادامه میدهد.
سخنگوی فرماندهی سیستمهای فضایی به وال استریت ژورنال گفته:« در شرایطی که ممکن است دیگر کشورها بهبودهایی را در دقت و عملکرد مشابه موجود گزارش کرده باشند، اما GPS همچنان پیشرو در این مسیر است و تنها سیستمی است که در پروازهای بینالمللی مورد تائید قرار گرفته و از آن استفاده میشود.»
منبع: gpsworld
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1830432منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: جی پی اس ایالات متحده آمریکا چین ماهواره ماهواره ها جی پی اس داده ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۸۹۳۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بادبان خورشیدی ناسا در فضا باز شد
بادبانهای خورشیدی راهی مرموز و باشکوه برای سفر در وسعت فضا هستند. آنها با شباهت به بادبان کشتیها یکی از کارآمدترین راهها برای فراهم کردن نیروی رانش فضاپیماها در فضا هستند.
به گزارش ایسنا، هفته گذشته بود که موشک الکترون(Electron) متعلق به شرکت راکتلب(RocketLab) سامانه بادبان خورشیدی مرکب پیشرفته ناسا را به فضا پرتاب کرد.
«سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته»(ACS3) ناسا یکی از دو محمولهای بود که از نیوزیلند به فضا پرتاب شد.
هدف این ماموریت آزمایش استقرار بادبانهای خورشیدی بزرگ در مدار پایین زمین است و اکنون ناسا تأیید کرده که با موفقیت یک بادبان ۹ متری را در فضا مستقر کرده است.
موتور خودرو در سال ۱۸۸۶ اختراع شد. در سال ۱۹۰۳ انسانها اولین پرواز خود را انجام دادند و ۵۸ سال بعد، انسان اولین سفر خود را با موشک به فضا انجام داد. فنوری موشک در طول این سالها به طور قابل توجهی تغییر کرده است.
میتوان گفت که توسعه موشکها در واقع از قرن سیزدهم با شلیک تیرهای دارای پیشران توسط چینیها و مغولها به سمت یکدیگر آغاز شد. حالا ما موشکهای پیشران جامد و مایع، موتورهای یونی و بادبانهای خورشیدی را داریم.
بادبانهای خورشیدی از جذابیت خاصی برخوردار هستند، زیرا از نیروی خورشید یا نور ستارگان برای به حرکت درآوردن کاوشگرها در فضا استفاده میکنند. البته این ایده جدید نیست، چرا که یوهانس کپلر(Johannes Kepler) برای اولین بار پیشنهاد کرد که میتوان از نور خورشید برای هل دادن فضاپیماها در فضا استفاده کرد.
ما باید تا قرن بیستم صبر میکردیم تا یک دانشمند روسی به نام کنستانتین تسیولکوفسکی(Konstantin Tsiolkovsky) اصل چگونگی کارکرد بادبانهای خورشیدی را تعریف کند.
سپس کارل ساگان(Carl Sagan) و سایر اعضای انجمن سیارهای در دهههای ۷۰ و ۸۰ میلادی شروع به پیشنهاد مأموریتهایی با استفاده از بادبانهای خورشیدی کردند، اما این امر تا سال ۲۰۱۰ که اولین وسیله نقلیه عملی مجهز به بادبان خورشیدی موسوم به ایکاروس(IKAROS) را دیدیم، محقق نشد.
درک مفهوم بادبانهای خورشیدی با تکیه بر فشار نور خورشید بسیار ساده است. بادبانها به گونهای زاویه میگیرند که فوتونها به بادبان بازتابنده برخورد کند و فوتونها با جهش از آن، فضاپیما را به جلو میبرند.
البته برای شتاب دادن به فضاپیما با استفاده از نور، فوتونهای زیادی نیاز است، اما این سیستم پیشران به آرامی و با گذشت زمان، یک سیستم بسیار کارآمد خواهد بود که به موتورهای سنگین یا مخازن سوخت نیاز ندارد. همین کاهش جرم، شتاب بادبانهای خورشیدی را توسط نور خورشید آسانتر میکند، اما اندازه بادبانها توسط مواد و ساختارهایی که آنها را پشتیبانی میکنند، محدود شده است.
به بیان سادهتر، بادبانهای خورشیدی، فشار ظریف نور خورشید را مهار میکنند و آن را برای به حرکت درآوردن کاوشگرها در فضا به کار میبرند. کار آنها درست مانند عملکرد کشتیهای دریانوردی در مهار کردن باد روی زمین است. از آنجا که بادبان خورشیدی کارآمد است و نیازی به سوخت ندارد، بسیاری از طرفداران اکتشاف فضایی نسبت به این راهبرد نسبتا جدید بسیار امیدوار هستند.
ناسا روی این مشکل با فناوری بادبان خورشیدی نسل جدید خود کار کرده است. سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته آنها از تاسواره(CubeSat) ساخته شده توسط شرکت نانواویونیکس(NanoAvionics) برای آزمایش ساختار پشتیبانی این کامپوزیت جدید استفاده میکند.
این بادبان از مواد پلیمری انعطاف پذیر و فیبر کربن ساخته شده است تا جایگزینی سختتر و در عین حال سبکتر برای طرحهای ساختار پشتیبان موجود ایجاد کند.
اکنون ناسا تایید کرده است که این تاسواره به مدار پایین زمین رسیده و یک بادبان ۹ متری را مستقر کرده است. به گفته ناسا حدود ۲۵ دقیقه طول کشید تا این بادبان که ۸۰ متر مربع وسعت دارد، مستقر شود.
گفتنی است که چند ماموریت بادبان خورشیدی از جمله کاوشگر «ایکاروس»(Ikaros) ژاپن و پروژه «لایتسیل ۲»(LightSail 2) متعلق به «انجمن سیارهای آمریکا»(The Planetary Society) پیشتر به فضا پرتاب شدهاند. هدف از پرتاب سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته ناسا نیز توسعه بیشتر این فناوری است.
ناسا میگوید اگر شرایط هوایی مساعد باشد، حتی ممکن است این بادبان خورشیدی از زمین نیز قابل مشاهده باشد.
انتهای پیام